नाथ् _nāth

नाथ् 1 P. (नाथति, but sometimes Ā. also)

1 To ask, beg, solicit for anything (with dat. or two acc.); मोक्षाय नाथते मुनिः Vop.; नाथसे किमु पतिं न भूभृतः Ki.13.59; संतुष्ट- मिष्टानि तमिष्टदेवं नाथन्ति के नाम न लोकनाथम् N.3.25; वनं न यायादिति नाथमानः Bu. Ch.2.54.

-2 To have power, be master, prevail.

-3 To harass, trouble.

-4 To bless, wish well to, give blessings to; (said to be Ātm. only in this sense); धृत्या नाथस्व वैदेहि... Bk.8.12; नाथितशमे Mv.1.11; (Mammaṭa quotes the line दीनं त्वामनुनाथते कुचयुगं पत्रावृतं मा कृथाः to show that नाथ् here only means 'to ask or beg', and says that नाथते should, therefore, be नाथति); सर्पिषो नाथते Sk.